Op dinsdag 9 januari 2023 zette een lid van het team jeugdliteratuur aan de Universiteit Antwerpen een nieuwe stap in haar academische carrière. Na een knappe, welbespraakte en over het algemeen schitterende verdediging kreeg Andrea Davidson de titel ‘Doctor in de literatuur’ voor haar 4 jaar durende onderzoek naar de constructies van adolescentie in de vroege genese van Aidan Chambers’ Dance Sequence boeken (zoals de ondertitel van haar monografie luidt). Andrea verdedigde haar werk in de Frederik De Tassiszaal in het Hof van Liere hybride; familieleden, vrienden en collega’s kwamen haar zowel persoonlijk als online steunen. Terwijl haar ouders en zus uit Canada overvlogen, volgden andere familieleden Andrea’s verdediging virtueel, net als auteur Aidan Chambers zelf, vergezeld door zijn vrouw Nancy.
Literatuurgenetisch onderzoek naar een levende auteur is niet erg gebruikelijk en werd zelden gedaan in het Antwerp Centre for Digital Humanities and Literary Criticism. In haar dankwoord aan het einde van de verdediging vertelde Andrea wat een unieke ervaring dit voor haar is geweest en hoe dankbaar ze is voor de kans om boeiende gesprekken te voeren met de auteur die ze bestudeerde. Wat begon als een puur professionele relatie moest al snel zorgvuldig in evenwicht worden gebracht toen Aidan na verloop van tijd steeds meer uit zijn persoonlijke leven deelde. Dat deed Andrea met het nodige respect, tact en eerbied, zeker wanneer ze moest beslissen welke inzichten ze in haar proefschrift zou verwerken en welke ze voor zichzelf zou houden.
Andrea’s proefschrift verbindt de boeken voor jongvolwassenen Breaktime (1978) en Dance On My Grave(1982) met de “Tell Me”-methode die Chambers bouwde op de manier waarop hij literatuur onderwees in de basisschool. De titel van Andrea’s werk, Writing Talk, verwijst naar hoe de adolescente verteller-protagonisten van beide romans het schrijverschap zelf ervaren, als een vorm van zelfexpressie door “schrijven door praten”. Chambers doorliep datzelfde proces bij het schrijven van zijn romans. Met behulp van methoden uit literair-genetische kritiek met een focus op leeftijd vergeleek Andrea het schrijfproces van de echte auteur met dat van de personages die hij creëerde. Ondanks hun verschil in leeftijd, de een van middelbare leeftijd en de ander als adolescent, constateerde Andrea eerder verwantschap dan verschil, en ontdekte ze dat affect in beide processen centraal lijkt te staan. Zowel de interne als externe juryleden waren zeer lovend over Andrea’s inspanningen, onderzoek en boeiende schrijfstijl, en verzekerden haar dat er niet veel werk zou zijn om haar proefschrift klaar te stomen voor publicatie. Geïnteresseerden in genetische kritiek, de constructie van adolescentie in fictie en het werk van Aidan Chambers zullen dus niet lang hoeven te wachten om de monografie van Dr. Davidson in handen te krijgen.
Voorlopig blijft Andrea verbonden aan de Universiteit Antwerpen, waar ze zich het komende academiejaar zal toeleggen op onderwijs. Hoewel ze geen direct lid is van het CAFYR-onderzoeksproject, denk ik dat ik voor ons allen spreek als ik zeg dat we blij zijn dat Andrea ons nog niet verlaat. Haar collegialiteit, nieuwsgierigheid en kennis kwamen ons project (en de literatuurafdeling van de UAntwerpen in bredere zin) de afgelopen vier jaar ten goede en we kunnen alleen maar blij zijn haar te zien veranderen van een promovendus op zoek naar rolmodellen tot een rolmodel an sich.